Сенка
- Јована Павливић
- May 19, 2016
- 1 min read

Жена коју волиш постала је сенка.
Сад се крије попут лоше заташканог греха.
Кад се окренеш у свој ликер додаје Џека,
измеша алкохол и долази до исфорсираног смеха.
Жена коју волиш постала је странац.
Више јој лаванда није омиљени цвет.
И њене руке око твога врата хладне као ланац,
наговештавају да је у твом делу наишао преокрет.
Жена коју волиш постала је лажов.
У десном џепу скрива измрљана слова.
Одлази сама на један удаљени кров,
И тамо чува прегршт неостварених снова.
Жена коју волиш постала је нема.
Чује сваку реч, али узвраћа погледом.
И кад прође осећаш мирис непознатог парфема,
покушавајући да се иживи, сусрела се са дном.
Жена коју волиш постала је цигарета.
Гори полако, за собом остављајуци пепела траг.
И ништа што урадиш неће учинити да процвета,
њену душу је истрошила, њен живот је наг.
Жена коју волиш постала је далека.
И њен додир твог лица је безвредан и благ.
Њена љубав сада неког новог чека,
Жена коју волиш постала је неко давно драг.
Comments